Angel Forrest
|
 |
Raw, sensitive and powerful this Angel Forrest has it all! Met een carrière van 27 jaar als blues muzikante mag je stellen dat deze Angel Forrest weet waar ze mee bezig is. Negen albums en driemaal op rij winnaar als vrouwelijke zangeres in The Maple Blues Award brengt deze Canadese aan de top in de blues scène van haar land. Op 11 maart verscheen zopas haar nieuwe album en de titel ‘Angel’s 11’ is niet zomaar gekozen. Niet alleen was 11 maart de release datum van dit album maar tevens ook haar verjaardag. Dit 9de album van Angel Forrest heeft nog een speciaal punt van originaliteit en dat is dat ze op de 11 nummers gekozen heeft om 11 verschillende gitaristen te laten meespelen en dat maakt dit album er eentje van meer dan 11 sterren. Angel Forrest begon haar carrière toen ze haar debuutalbum ‘Secondhand Blues’ uitbracht. Daardoor werd ze al meteen opgemerkt en kreeg ze niet s dan positieve recensies. In Canada en daarbuiten wordt ze aanzien als een nieuwe Janis Joplin en haar ‘tribute’ aan dit icoon zal daar zeker niet vreemd aan zijn. Later volgde ook nog het album ‘Angel Sings Janis Live’ en haar looks en het rauwe in haar stem doet ze meer aan Janis Joplin lijken dan zovele anderen dat doen. Gelukkig voor ons en haar fans is ze de onheilspellende datum van ‘27’ al voorbij. Openen doet ze met ‘Hangman’ , een nummer dat nogal ingetogen begint maar waarbij later de slide van Johnny Flash het nummer al meteen naar omhoog weet testuwen en daarmee bevinden we ons al meteen in de Delta. Een eerste kennismaking ook met het rauwe in de stem van Angel en daarmee de bevestiging dat de vergelijking met Janis Joplin niet uit de lucht is gegrepen. Dit album staat ook bol van de diversiteit en dat is meteen ook een van haar sterkere punten want zo ga ik al onmiddellijk naar mijn favoriete nummer op dit album en dat is het soulvolle ‘Let Me Go’. Een pareltje om op weg te deemsteren mede door de blazers sectie en ditmaal veel warmte in de stem van Angel Forrest. Een nummer dat je bij het nekvel neemt vanaf ‘note one’ daarbij bijgestaan door de uitzonderlijke gitaarlicks van Kim Greenwood. Alle nummers op dit uitstekende album werden geschreven door Angel, haar partner Denis Coulombe en Francis Belanger, en ze hebben meer dan voortreffelijk werk geleverd want zelden kon ik een album zo met voldoening beluisteren als deze ‘Angel’s 11’. Op het nummer ‘All The Way’ ft. Rob MacDonald krijgen we een klein beetje funky attitude in verweven daar waar op ‘Spoil Me Up’ ft. Steve Strongman het jazzy aspect komt meespelen, en dat bedoelen we nu met een positieve diversiteit. Op ‘Goodbye’ kiezen ze met Paul Deslauriers voor de akoestische gitaar en het werkt meer dan behoorlijk. Het akoestische aspect krijgen we ook nog te oren bij het afsluitende ‘You And I’ en daar tekent ditmaal Adam Karch voor. Meer dan prettige kennismaking met deze Angel Forrest en hoog tijd dat onze programma makers eens hun neus richting Canada moeten steken want dit is meer dan goed.
|
|
Tracks: 01 Hangman
|
|
more info: year: 2016 artist: Angel Forrest label: Ad Litteram booking: Brian Slack promotion: Sarah French Publicity musicians: Angel Forrest horn arrangements by Ben Racine Angel's 11: Johnny Flash on Hangman
|
|